قانتین

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا

قانتین

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا

وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلًا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿۸﴾

أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ﴿۹﴾

قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿۱۰﴾

 

و چون به انسان آسیبى رسد پروردگارش را در حالى که به سوى او بازگشت‏ کننده است مى‏ خواند سپس چون او را از جانب خود نعمتى عطا کند آن [مصیبتى] را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا میکرد فراموش مى ‏نماید و براى خدا همتایانى قرار مى‏ دهد تا [خود و دیگران را] از راه او گمراه گرداند بگو به کفرت اندکى برخوردار شو که تو از اهل آتشى (۸) [آیا چنین کسى بهتر است] یا آن کسى که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت [خدا] مى ‏کند [و] از آخرت مى‏ ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد بگو آیا کسانى که مى‏ دانند و کسانى که نمى‏ دانند یکسانند تنها خردمندانند که پندپذیرند (۹) بگو اى بندگان من که ایمان آورده‏ اید از پروردگارتان پروا بدارید براى کسانى که در این دنیا خوبى کرده‏ اند نیکى خواهد بود و زمین خدا فراخ است بى‏ تردید شکیبایان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند یافت (۱۰) 

 

سوره مبارکه زمر ایات 8 الی 10

 

 

"قانتین"

قانت کسی است که وظایف خود را در حق مولایش با نهایت خضوع و طاعت انجام میدهد. نه تنها تسلیم امر میشود بلکه میل و رغبت خود را با طاعتش همراه میکند. یعنی قانت کسی است که میل و رغبتی جز اطاعت خداوند ندارد. کسی که به این مقام برسد، در گام اول رضایت خداوند را از رضایت خودش مهم تر میداند و در اخر رضایتی ندارد مگر انکه خداوند به ان رضایت داده باشد. قانتین در زندگی برخلاف دیگران، وقتی ضرر ببینند یا نعمتی به انها برسد، یا در واقع در هیچ حالتی خداوند را فراموش نمیکنند.

با این حال رفتار دیگر انسانها بسیار عجیب است! فقط وقتی احساس متضرر شدن بکند، به خدا انابه میکند و دست به دعا برمیدارد. ولی اگر زندگی بر وفق مراد او در حال گذر باشد، دعا و خداوند و غیب و اتصال و خواستن و نیاز های حقیقی اش دیگر در درونش راه نمیابد. قران دلیل این کار را شرک میداند که عاقبت این گروه اتش است.

دنیا برای قانتین و متقین صحنه ای است برای هنرنمایی! انگار که شیوه زیستن و زندگی کردن انها خودش یک اثر پربار هنری است. حسن افریدن را باید از انها اموخت. مگر صبر کردن در هنگام سختی هنر نیست؟ این نوع از هنرنمایی را با صبر حضرت زینب (س) در مصائب میشناسیم. کوه صبر بودن در زندگی بدون سرریز شدن ان، خیلی هنر میخواهد. اصلا به خاطر این است که خداوند به این گروه بدون حساب اجر میدهد.

 

 

نسال الله منازل الشهدا ...

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.